Belevenissen op zee

Vanmorgen dachten wij: wat zullen wij vandaag eens op de blog plaatsen. De blog zou niet zo lang zijn, want wat wij vooral doen is heerlijk zwemmen. Dan in zee, dan in het zwembad, zee, zwembad, zee etc. Luc geniet van het zwemmen en ook Jis doen wij hier een groot plezier mee.

Maar vanmorgen hebben wij toch wat meegemaakt:
We dachten, laten wij eens een bootje huren. Ze hebben er hier veel, in allerlei soorten en maten. Er is ook een bootje met glas in de bodem, zodat je de vissen en het koraal kan zien. Dat bootje leek ons ideaal, ook voor de kids. Zo, gedacht, zo gedaan. Wij de zee op, met dat bootje en (gelukkig!) een stuurman. De zee was prachtig. We zagen heel veel vissen. Groot en klein, maar ook gestreept, felblauw, geel zwart en oranje vissen. Wij zagen zeesterren, koraal en ook nog duikers op de bodem met van die grote zuurstoftanks op hun rug.
We hadden snorkels gehuurd en dat was fantastisch. Wij hebben rond het bootje heerlijk gezwommen en al die visjes bekeken. De stuurman had brood bij zich, en zodra hij dat in het water gooide zat je echt middenin een schol vissen die het brood kwamen oppeuzelen. Het was een super leuke ervaring.

Maar toen....

Wij zaten goed en wel weer allemaal in de boot toen ineens de motor van de boot uitviel. De stuurman proberen en proberen, maar dat ding kreeg hij niet meer aan de praat. Hij sputterde en pruttelde wat, maar nee, de motor had de moed opgegeven.
En daar zaten wij, op zee met 2 kinderen en een stuurman in een bootje zonder motor en zonder peddels, het bootje deinde behoorlijk en het begon tot slot ook nog te gieten. Wij hadden een telefoon bij ons, maar de stuurman wist geen nummer, dus daar kwamen wij ook niet verder mee.
Jullie zullen vast wel begrijpen, het was best wel spannend. De stuurman had inmiddels zijn anker uitgegooid zodat wij niet verder de zee op zouden drijven. Ons bootje was nog in het gezichtsveld van de kant, en toen heeft de stuurman staan zwaaien en staan zwaaien, met een oranje zwemvest. Lang gebeurde er niets dus de stuurman weer opnieuw zwaaien met dat ding. Uiteindelijk zagen wij beweging. Ja hoor, er kwam iemand naar ons toe met een ander bootje. Toen zijn wij uiteindelijk vastgemaakt aan dat bootje en terug naar de veilige kant getrokken.
Daar stonden ze ons op te wachten met heerlijke warme handdoeken. Wat waren wij blij en dankbaar om weer grond onder de voeten te hebben.

Verder gaat alles heel goed met ons. Luc lijkt echt te genieten van alle momenten met elkaar. Hij kan echt schaterlachen. Inmiddels krijgen wij allemaal van die lekkere lebberkusjes van hem. Echt genieten! Na het ontbijt 's morgens is hij echt wel weer moe, dus hij doet 's morgens en 's middags nog een slaapje.
Er komen 2 nieuwe tandjes bij hem door, en daar heeft hij af en toe wel last van. Hij bijt dan overal in wat tie maar tegen komt. Zo heeft hij Jiska's teen en Harry's arm al te pakken gehad. Gelukkig hebben wij een bijtring voor hem, en dat vind tie een fantastisch ding.

De natuur is hier bijzonder mooi, maar ook best een beetje griezelig soms. Van de week vonden wij een grote oranje zeester van ca. 15 cm. op het strand. Echt prachtig! Er liggen prachtige schelpen op het strand en er lopen op het strand ook van die schelpjes met een beestje erin. Echt een schattig gezicht.
Maar gisteren was er bij ons huisje wel een minimale 20 cm grote krab aan de wandel, met van die grote scharen. brrrrr.... en daarnet zat er een gekko in ons huisje. Een heel snel beestje, die lelijk schijnt te kunnen bijten...