Bohol

Wij hadden gisteren een blog willen plaatsen, maar dit ging helaas even niet door. Rond een uurtje of vijf kreeg Jiska oorpijn. Het werd steeds erger en ze huilde af en aan. Een paracetamol hielp niet, neusspray hielp niet en een troostende mama hielp ook niet. Ze heeft een groot deel van de avond en nacht huilend van de pijn in bed gelegen. Uiteindelijk zakte de pijn pas 's nachts half drie af en viel ze uitgeput in slaap. Het was super zielig. Volgens ons heeft ze nog nooit zoveel pijn gehad. Vanmorgen werd ze wakker met een loopoor, de pijn is verdwenen, waar ze zelf en ook wij heel erg blij mee zijn.

Gisteren zijn wij veilig aangekomen op Bohol. Onderweg naar het vliegtuig zie je zoveel armoede. Het gaat ons echt aan het hart. Je zou toch de hele wereld van armoede willen afhelpen, maar je staat zo machteloos. Je ziet hier zoveel huisjes gemaakt van slechts wat golfplaten. Het is ook zo logisch dat bij de minste of geringste tyfoon duizenden huisjes kapot gaan en mensen omkomen omdat er geen beschutting in hun huisje is. Er zijn mensen bedelend op straat. Er zat op een kleedje een jonge vrouw met haar blote kindje van een jaar of 2 te bedelen. Het is schrijnend om te zien. Het besef bij ons is groot, in welk een welvaart wij leven.

Op Bohol is het heel fijn. De zee, de palmbomen en de rust doen ons nu al goed. Het zeewater heeft een heerlijk temperatuurtje en Jiska vond het super om er even helemaal alleen samen met mama in te zwemmen. Wij zaten best ver de zee in, toen er een zwarte lucht aan kwam. Nog geen vijf minuten later, barstte de bui los. De regen kwam met bakken uit de lucht. Onze spullen waren doorweekt, maar wij genoten er toch best van.

Wij hebben ook de koffers maar eens uitgepakt, en dat is heerlijk. Wij leefde inmiddels al een dikke anderhalve week uit 5 koffers, maar dat waren wij toch best een beetje zat. Nu ligt alles in kasten en dat voelt goed.

Vanmiddag moest Luc er aan geloven. Zijn haar is geknipt;). Met een keukenschaar en een speelgoedkam. Hij zat bij papa op schoot, mama knipte en Jiska maakte de foto's. Hij vond het niet heel leuk, maar hij had zo lang haar, en het is hier zo warm. Een kapper kan het vast veel beter, maar hij is er best een beetje van opgeknapt.
Het personeel van het resort moest er toch wel een beetje om grinniken. Het was waarschijnlijk ook geen vertoning. Jiska vertelde hen heel trots: Mijn mama is mama, ze is zuster en nu nog kapper ook!