De terugreis naar huis ging goed. Zo goed hadden wij niet durven dromen. Zowel Jiska als Luc hebben in het vliegtuig heel veel geslapen. Luc paste precies in een babybasket, waardoor hij heel rustig en relaxed kon liggen. De laatste drie uurtjes was hij het wel zat, maar dat was toch wel echt heel logisch na al 24 uur onderweg te zijn.
Eenmaal in de lucht neem je toch afscheid van een land die je zo dierbaar is geworden. Het kindertehuis waar Luc woonde, de lieve mensen, de cultuur, de natuur en de drukte van Manilla. Het is net als Sri Lanka, een land dat helemaal bij ons gezin hoort. Een land waar wij van houden en waar wij weer zo snel mogelijk naar terug willen.
Onze aankomst op Schiphol was in één woord: Super! Wat hebben wij genoten. Er stonden zoveel lieve familie en vrienden op ons te wachten. Het was overweldigend, zo'n mooi moment. Luc zat heerlijk rustig in de draagzak en liet alles rustig over zich heen komen.
Ook thuis wachtte ons een verrassing. Het huis was prachtig versierd en de tafel stond vol prachtige bloemstukken en cadeaus. Wat zijn wij verwend!
En nu zijn wij heerlijk thuis, en wat gaat het goed! Luc geniet van alle aandacht en is een heuse knuffelbeer. Het kan maar niet op. En dat vinden wij natuurlijk geen van allen erg. Hij speelt en kraait van plezier en hij heeft zo'n lief lachje.
De nachten zijn wel een stukje pittiger. Hij wil liever niet in zijn eigen bedje slapen en slaapt dus vaak lekker tussen ons in. Maar ook daar is hij niet snel tevreden. Nee, Luc wil eigenlijk alleen maar op ons buik slapen. Het voelt natuurlijk veilig en vertrouwd voor hem. En voor de hechting is het natuurlijk ook heel goed. Dat wij zo af en toe een nachtje wat minder onze ogen dicht doen, nemen wij dan ook maar voor lief.
Inmiddels hebben wij ook weer het Nederlandse ritme te pakken. Dat was de eerste week nog wel een dingetje. Wij hadden best last van een jetlag, en zaten gerust 's morgens om vier uur schoon en fris aan ons ontbijtje ons te verwonderen dat het buiten toch zo lang nog donker en stil bleef. Maar inmiddels is dit euvel voorbij.
Verder nemen wij heel veel rust. Wij zijn lekker veel met elkaar thuis en genieten gewoon van het samen zijn en de kleine dingen:
* Een kusje door het traphekje heen
* Luc die 's morgens bij het wakker worden eerst heel hard kaaaaa (=Jiska) roept
* Of als Jiska met Luc in haar poppenwagen trots door de kamer heen draaft
* Luc die als hij schaterlacht zijn handje voor zijn mond doet
* Of gewoon als ze samen in bad zo heerlijk aan het spelen zijn
En nog zoveel meer!
Wel honderdduizend keer per dag beseffen wij hoe mooi het is om ouders te zijn. En wat een rijkdom wij daarin mogen ervaren.
Een periode van hechten ligt voor ons. Wij zien echt wel dat daarin al flinke stappen gemaakt zijn, maar toch is Luc hierin nog zo kwetsbaar. Zijn wereldje is zo enorm veranderd. Voor ons alle reden om heel rustig aan te doen. Zo ontvangen wij voorlopig thuis nog geen bezoek, gaat Luc zolang het mogelijk is nog even niet mee naar het schoolplein en houden wij hem vooral dicht bij ons, als wij voor hem onbekenden zien en spreken.
Dit alles doen wij om Luc een veilige basis mee te geven, waarin hij leert dat wij zijn papa, mama en grote zus zijn, en dat hij bij ons hoort en veilig is. Een basis, die voor zijn toekomst zo ongelofelijk belangrijk is. Wij willen onze uiterste best doen om dat proces met elkaar goed te doorlopen.
Wij hebben gemerkt, gehoord en gelezen dat er heel veel mensen hebben meegelezenmet deze blog. Wij krijgen veel mails, berichten, apps en heel veel kaarten. Iedereen bedankt voor alle lieve woorden en het meeleven met ons!
Wij willen deze blog afsluiten met een Bijbeltekst uit Jesaja 43:5-7 die op Luc's aankomstkaartje stond. Een tekst waaruit wij in de hele adoptieprocedure veel aan gehad hebben en die wij graag met jullie willen delen.
God alle eer voor onze lieve kinderen die wij op zo'n wonderlijke wijze van Hem gekregen hebben!
Wees niet bevreesd, want Ik ben met u.
Vanwaar de zon opkomt, zal Ik uw nageslacht halen
en vanwaar zij ondergaat zal Ik u bijeenbrengen.
Ik zal zeggen tegen het noorden: Geef!
En tegen het zuiden: Weerhoud niet!
Breng Mijn zonen van ver,
en Mijn dochters van het einde der aarde
Ieder die genoemd is naar Mijn Naam,
die heb Ik tot Mijn eer geschapen, die heb Ik geformeerd, ja, die heb Ik gemaakt.
Liefs Harry, Marilene, Jiska en Luc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten