Vol geduld waren wij aan het wachten op onze intake voor Ethiopië. Wij hadden geen idee hoelang wij moesten wachten, maar zo af en toe hoorden wij wel wat vage geruchten dat er binnen Ethiopië onderzoeken plaats vonden naar adoptieprocedures. Ieder onderzoek juichen wij natuurlijk toe, maar ook ieder onderzoek heeft gevolgen voor aankomende bemiddelingen. Wij vroegen ons sterk af hoelang ons tweede kindje op zich zou laten wachten. Wij hadden er werkelijk geen idee van.
Maar toen.... toen kwam er ineens een mail van Wereldkinderen met de vraag of wij niet wilden overstappen van Ethiopië naar de Filippijnen. Ons dossier sluit goed aan bij de eisen van dit land. Het is verder al jaren een stabiel contact waarvan verder niets bijzonders te verwachten valt. Heel lang hoefden wij niet na te denken. Wij zijn een weekendje later geswitcht.
Spijt? geen moment! Onze gedachten vliegen van het continent Afrika naar het continent Azië, van een bruine kroeskrullenbol naar een bruin Aziatisch kindje. Maar het maakt niets uit. Ieder kindje is welkom, hoe het er ook uit zal zien en wat het ook zal zijn.
En nu? Wij hopen binnen een aantal weken onze intake te krijgen, dan mogen wij ons dossier in orde gaan maken en dan zullen wij weer moeten wachten. Wachten, op dat ene telefoontje. Misschien 2016? of heel misschien al 2015? Wij hebben geen idee maar we hebben er toch wel enorm zin in!
