Het is alweer even geleden, maar wij hebben onze goedkeuring van het ICAB binnen! Wat waren wij blij toen wij gebeld werden door Wereldkinderen!
Maand naar maand ging voorbij en uiteindelijk kregen wij dit telefoontje na ruim vier maanden.
Nu kunnen wij er echt niets meer aan doen. Nu is het echt alleen maar wachten tot dat ene telefoontje komt!
Wat hebben wij daar weer zin in! En wat kijkt Jiska uit naar haar broertje of zusje! Wij zijn er helemaal klaar voor.
dinsdag 4 november 2014
vrijdag 23 mei 2014
Post voor de Filippijnen
Wat voelen wij ons rijk! Iedere dag stoomt er zo'n groot gevoel van verwondering door ons heen.
Wat mogen wij toch veel genieten van Jiska, maar wat hebben wij de laatste tijd toch enorme stappen mogen maken voor onze tweede ukkepuk!
Wij zijn op intake geweest. In de procedure voor Jis vonden wij dit een heel spannend moment, maar nu hebben wij vooral genoten. Het was een heerlijk gevoel dat wij weer wat konden doen.
Na de intake mochten wij starten met het verzamelen van ons dossier. Vol goede moed begonnen wij eraan, maar het was heel, heel veel werk. Avond aan avond zijn we bezig geweest om alles te verzamelen. Anderhalve maand later was het eindelijk zover dat wij alle nodige documenten in handen hadden.
Inmiddels is alles op de post gegaan en een weekje later kregen wij de bevestiging van Wereldkinderen dat alle documenten goedgekeurd zijn en dat alles opgestuurd is naar de Filippijnen.
Bij ons is het verlangen naar een tweede kindje eigenlijk toch wel net zo sterk als het verlangen naar een eerste kindje. Van ons mag het zo snel mogelijk komen. Wat zou het toch heerlijk zijn om weer voor een kindje te mogen zorgen. En wat zal Jiska genieten van haar broertje of zusje.
Wij mogen ervaren dat God ons leven leidt, dat Hij het bestuurde dat wij moesten switchen van land en wij mogen er ook op vertrouwen dat Hij ons een tweede kindje geven zal!
Wat mogen wij toch veel genieten van Jiska, maar wat hebben wij de laatste tijd toch enorme stappen mogen maken voor onze tweede ukkepuk!
Wij zijn op intake geweest. In de procedure voor Jis vonden wij dit een heel spannend moment, maar nu hebben wij vooral genoten. Het was een heerlijk gevoel dat wij weer wat konden doen.
Na de intake mochten wij starten met het verzamelen van ons dossier. Vol goede moed begonnen wij eraan, maar het was heel, heel veel werk. Avond aan avond zijn we bezig geweest om alles te verzamelen. Anderhalve maand later was het eindelijk zover dat wij alle nodige documenten in handen hadden.
Inmiddels is alles op de post gegaan en een weekje later kregen wij de bevestiging van Wereldkinderen dat alle documenten goedgekeurd zijn en dat alles opgestuurd is naar de Filippijnen.
Bij ons is het verlangen naar een tweede kindje eigenlijk toch wel net zo sterk als het verlangen naar een eerste kindje. Van ons mag het zo snel mogelijk komen. Wat zou het toch heerlijk zijn om weer voor een kindje te mogen zorgen. En wat zal Jiska genieten van haar broertje of zusje.
Wij mogen ervaren dat God ons leven leidt, dat Hij het bestuurde dat wij moesten switchen van land en wij mogen er ook op vertrouwen dat Hij ons een tweede kindje geven zal!
woensdag 26 februari 2014
De Filippijnen!
Vol geduld waren wij aan het wachten op onze intake voor Ethiopië. Wij hadden geen idee hoelang wij moesten wachten, maar zo af en toe hoorden wij wel wat vage geruchten dat er binnen Ethiopië onderzoeken plaats vonden naar adoptieprocedures. Ieder onderzoek juichen wij natuurlijk toe, maar ook ieder onderzoek heeft gevolgen voor aankomende bemiddelingen. Wij vroegen ons sterk af hoelang ons tweede kindje op zich zou laten wachten. Wij hadden er werkelijk geen idee van.
Maar toen.... toen kwam er ineens een mail van Wereldkinderen met de vraag of wij niet wilden overstappen van Ethiopië naar de Filippijnen. Ons dossier sluit goed aan bij de eisen van dit land. Het is verder al jaren een stabiel contact waarvan verder niets bijzonders te verwachten valt. Heel lang hoefden wij niet na te denken. Wij zijn een weekendje later geswitcht.
Spijt? geen moment! Onze gedachten vliegen van het continent Afrika naar het continent Azië, van een bruine kroeskrullenbol naar een bruin Aziatisch kindje. Maar het maakt niets uit. Ieder kindje is welkom, hoe het er ook uit zal zien en wat het ook zal zijn.
En nu? Wij hopen binnen een aantal weken onze intake te krijgen, dan mogen wij ons dossier in orde gaan maken en dan zullen wij weer moeten wachten. Wachten, op dat ene telefoontje. Misschien 2016? of heel misschien al 2015? Wij hebben geen idee maar we hebben er toch wel enorm zin in!
Maar toen.... toen kwam er ineens een mail van Wereldkinderen met de vraag of wij niet wilden overstappen van Ethiopië naar de Filippijnen. Ons dossier sluit goed aan bij de eisen van dit land. Het is verder al jaren een stabiel contact waarvan verder niets bijzonders te verwachten valt. Heel lang hoefden wij niet na te denken. Wij zijn een weekendje later geswitcht.
Spijt? geen moment! Onze gedachten vliegen van het continent Afrika naar het continent Azië, van een bruine kroeskrullenbol naar een bruin Aziatisch kindje. Maar het maakt niets uit. Ieder kindje is welkom, hoe het er ook uit zal zien en wat het ook zal zijn.
En nu? Wij hopen binnen een aantal weken onze intake te krijgen, dan mogen wij ons dossier in orde gaan maken en dan zullen wij weer moeten wachten. Wachten, op dat ene telefoontje. Misschien 2016? of heel misschien al 2015? Wij hebben geen idee maar we hebben er toch wel enorm zin in!
Abonneren op:
Posts (Atom)